ESCULTURA

Non chegou aos nosos días ningunha das súas esculturas. O proxecto escultórico de Leonardo do que máis se sabe é o dunha estatua ecuestre que representaba a Francisco Sforza, pai de Ludovico o Mouro.  Excedía en tamaño as outras dúas estatuas ecuestres de bronce feitas no Renacemento: Gattamelata de Donatello en Padua e Bartolomeo Colleoni de Verrocchio en Venecia.  Leonardo executou en arxila o modelo, coñecido como o "Gran Cabalo".  Estaba previsto que fose unha escultura en bronce, de 8 metros de altura, e alzaríase en Milán. Preparáronse 70 toneladas de metal para moldeala, mais o monumento quedou sen acabar durante varios anos, o que non era inusual en Leonardo.  En 1495 o bronce usouse para fabricar canóns para o duque nun intento de salvar Milán dos franceses baixo o reinado de Carlos VIII de Francia en 1495. Por iniciativa privada, ergueuse en 1999 en Nova York unha escultura construída segundo os seus planos, que foi doada á cidade de Milán, onde foi instalada.

DEBUXO

Leonardo non foi un pintor prolífico pero, en cambio, foi un debuxante moi produtivo; chegou a encher os seus diarios de pequenos esbozos e debuxos moi detallados para deixar constancia de todo o que atraese a súa atención. Ademais das notas, existen numerosos estudos das súas pinturas, e algúns son bosquexos preparatorios de obras como a Adoración dos Magos, A Virxe das rochas ou A Última Cea. O seu primeiro debuxo datado é a Paisaxe do val do Arno de 1473, onde se pode observar o río, as montañas, o castelo Montelupo e, no fondo, as explotacións agrícolas feitas con gran detalle, Entre outros debuxos de interese destacan numerosos estudos "caricaturescos" que, aínda que esaxerados, parecen estar baseados na observación de modelos vivos. Vasari refire que cando Leonardo vía unha persoa que tiña unha cara interesante, seguíaa durante todo o día para poder observala e debuxala con detemento.

Outro exemplo da curiosidade de Leonardo é un macabro debuxo de Bernardo di Bandino, un dos asasinos de Xuliano de Medici na conspiración dos Pazzi, logo de ser colgado nunha das fiestras do Pazo de Xustiza de Florencia, o 29 de decembro de 1479, debuxo que se conserva no Museo Léon-Bonnat de Baiona, adquirido por León Bonnat en 1884.