DIANA DE VERSALLES

Ofrecida a Enrique II por el Papa Pablo IV, esta obra es una de las primeras estatuas antiguas que llegaron a Francia. Para los romanos Diana representa, acompañada por un ciervo, la Artemisa griega, hermana gemela de Apolo, virgen esquiva y cazadora incansable, cuyos gestos pueden castigar las vejaciones de los hombres. La estatua se inspira en un bronce del siglo IV, atribuido a Leochares: el movimiento y la agitación de los pliegues pertenecen a las investigaciones de ese periodo en el que las formas se humanizan.

O ANEMÓMETRO DE DA VINCI

A velocidade do aire pode provocar correntes, Leonardo invento o seu anemómetro que é un aparello para medir a velocidade ou forza do vento en superficie. A lamina ao movela o vento movíase e subía polo calibre en forma de arco de madeira, sabendo a forza do vento. O anemómetro esta coroado por un catavento, capaz de indicar a dirección do vento. Isto foi ao redor do ano 1480.

O PARACAÍDAS DE DA VINCI

El proyecto de paracaídas de Leonardo es una estructura piramidal de base cuadrada con un lado y una altura de unos 7 metros.La evolución del paracaídas moderno, gracias al descubrimiento de nuevas fibras para tejidos y a los estudios para la regulación de la frenada de la caída, ha aportado soluciones considerablemente más fiables y seguras en la forma del casquete, y sobre todo, en la delicada fase de aterrizaje.

O MARTINETE CON TRINQUETE DE DA VINCI

O martinete é unha máquina consistente nun martillo ou mazo movido mecánicamente. Chámase tamén martinete a un mazo de gran peso, tamén denominado «martillo pilón», usado en fórxaa, batido e estampado ou embutido de metais. Leonardo invento este martinete con trinquete que transforma o ir e vir da palanca no movemento rotatorio dun tambor, sobre o cal pódese envolver unha soga enganchada a un peso, para elevalo. Tamén é coñecido como "torno" movido a trinquete.

OS ENGRANAXES DE DA VINCI

Aínda que o inventor da roda dentada foi Arquímedes, o inventor dos engranajes en todas as súas formas foi Leonardo dá Vinci, quen á súa morte na Francia de 1519, deixou para nós os seus valiosos debuxos e esquemas de moitas dos mecanismos que hoxe utilizamos diariamente.  A forma máis básica dun engrane é unha parella de rodas, unha delas provistas de barras cilíndricas e a outra formada por dúas rodas unidas por barras cilíndricas. Na figura apréciase un mecanismo para repeler ataques inimigos, consiste de aspas ao nivel do teito movidas por un eixe vertical, unido a un "engranaje" , o movemento prodúceno soldados que viran unha roda a nivel do piso e provocando que os inimigos que alcanzaron o teito sexan expulsados.  Neste mecanismo móstrase a transmisión entre dous eixes paralelos, un deles é o eixe motor e o outro o eixe conducido.

   

O AUTOMÓBIL DE DA VINCI

Os deseños de Dá Vinci para un vehículo autopropulsado foron revolucionarios para a súa época. O seu coche de madeira, accionábase pola interacción de peiraos con rodas dentadas. Os científicos dun museo de Florencia construíron unha réplica en 2004 e descubriron que funcionaba tal e como Dá Vinci pretendía. O vehículo está formado por un carro de madeira con varios peiraos ballesta para regular o movemento, á vez que a propulsión provén de dous peiraos de espiral colocados na parte baixa do prototipo e que lle permiten percorrer varios metros de forma autónoma.  A máquina está dotada dun rudimentario diferencial, que permite controlar a dirección. Todo apunta a que Leonardo deseñou o seu peculiar automóbil no contexto dos festivales cortesáns do Renacimiento, como unha máquina cuxo obxectivo era impresionar aos grandes personaxes da época durante festas e reunións, máis que servir de medio efectivo de transporte.

O ODÓMETRO-ANTECESOR DO CONTAKILÓMETROS

Un odómetro, (do grego Odo, camiño e metro, medir. Que mide o camiño). Un odómetro é un dispositivo que indica a distancia percorrida nunha viaxe por un automóbil ou outro vehículo. O odómetro é ideal para medir traxectos e distancias en terreos de superficies desiguais.Da vinci invento unha carretilla de medir distancias. Cada 1,5 metros, un eixe dá unha volta e a roda vertical avanza un dos seus trinta dentes. Cada 45 metros, esta move a roda horizontal e cae unha canica á caixa. Mellora o de Herón de Alejandría e precede aos actuais medidores digitales.

O HOME VITRUVIANO DE DA VINCI

Dá Vinci modeló a súa forma humana perfecta baseándose nas proporcións postuladas por Vitruvius, un antigo arquitecto romano. O bosquejo que Dá Vinci realizou buscando as proporcións divinas do ser humano esta acompañado dunha longa nota na que o mestre achega as indicacións métricas e proporcionales do corpo e algunhas observacións como esta : "a apertura dos brazos do home é igual á súa altitude". A imaxe é emblemática da concepción humanista do home como microcosmos e da teoría das proporcións "ad quadratum" e "ad circulum" . Hoxe en día é unha das figuras humanas máis recoñecida do mundo.

CANON DE TRES TRONEIRAS DE DA VINCI

Sendo un pensador máis que un combatente, o pouco aprecio de Da Vinci polos conflitos non lle detivo á hora de imaxinar deseños para canóns máis eficientes como este. Cos seus tres troneras e elevable mediante un gato, sería un arma temible no campo de batalla, rápido e lixeiro e cunha potencia de lume extra.

Cando unha fileira de canóns (nun dos lados do triángulo) estaba disparando cara a adiante, outra das fileiras (a recentemente descargada) apuntaba cara abaixo e a terceira fileira de canóns (que formaba o terceiro lado do triángulo rotatorio) estaba sendo recargada polos artilleros.

Dá Vinci fixo este deseño no cal un arma de lume bastante portátil seguía disparando mentres recibía recarga de munición; é dicir o deseño de Dá Vinci anticipou ás primeiras ametralladoras de modo que foi un anticipo das armas de repetición.